Wywiad z panem Pawłem Szumerą, dyrektorem Zarządu Dróg Wojewódzkich w Lublinie

Wywiad z panem Pawłem Szumerą, dyrektorem Zarządu Dróg Wojewódzkich w Lublinie

Z Korolówki do centrum Włodawy po nowej drodze.

Zarząd Dróg Wojewódzkich w Lublinie kończy wdrażanie projektu pt. ‘Rozbudowa drogi wojewódzkiej nr. 812 na odcinku Korolówka Włodawa’.

Dlaczego akurat rozbudowa tej drogi jest tak ważna dla Lubelszczyzny?

Zbudowana  w latach 50-tych droga wojewódzka nr 812 łączy Białą Podlaską z Włodawą, Chełmem i Krasnymstawem. O jej wadze dla regionu świadczy fakt, ze do 2000 roku posiadała ona status drogi krajowej i miała oznaczenie DK83. W latach 2005-2006 sfinansowaliśmy ze środków unijnych rozbudowę i remont odcinka Biała Podlaska – Wisznice. W latach późniejszych, ze środków  własnych województwa lubelskiego przeprowadziliśmy remonty i przebudowy na kilku krótkich, kilkusetmetrowych odcinkach, głównie na terenie zabudowanym.

Jednak pozostałe odcinki drogi zdecydowanie „obroniły się” przed przebudową i remontem. Do takich, do końca 2018 roku, należał m.in. odcinek drogi Korolówka – Włodawa, który był naprawdę uciążliwy zarówno dla mieszkańców jak i kierowców.  Było to nie tylko widoczne gołym okiem (spękane betonowe płyty, dziury pomiędzy płytami czasem nawet o szerokości kilku centymetrów, ale jak mówi piosenka „to słychać i czuć”. Słyszeli to przede wszystkim mieszkańcy pobliskich domów, a „słyszeli i czuli” – kierowcy i pasażerowie samochodów jadących po drodze, zwłaszcza tych, które jechały z niewielką prędkością ze względu na stan nawierzchni i ograniczenia– słyszeli stukot jak przy jeździe pociągiem, i czuli podskakiwanie, szczególnie ci, w samochodach o gorszych resorach. „Koszmar dla kierowców i wstyd dla województwa”  – tak o odcinku Włodawa – Korolówka i jego przedłużeniu do miejscowości Wisznice pisano jeszcze w 2015 roku na łamach portalu internetowego Lublin112.pl.

Co zostało zrobione w ramach tej inwestycji?

Przede wszystkim droga została rozbudowana, tzn. poszerzona, wyposażona w pobocza. Zwiększono wytrzymałość i nośność drogi. Przebudowano osiem skrzyżowań zwykłych i jedno rondo. Wybudowano osiem zatok autobusowych – co jest bardzo ważne zwłaszcza tam, gdzie dotychczas przystanek mieścił się w pasie drogi czyli po prostu autobus zatrzymywał się na drodze tamując ruch, a teraz może zjechać do zatoki aby wysadzić bezpiecznie pasażerów; wybudowano ścieżki rowerowe; No i oczywiście takie typowe rzeczy jak budowa przepustów, odwodnienie, budowa i przebudowa zjazdów itp.

Czy to prawda, ze dzięki zastosowanej technologii, rozbudowa przyczynia się do ochrony środowiska naturalnego?

Tak. Stara droga zbudowana była z płyt betonowych. Stosując tradycyjne metody, należałoby usunąć te płyty i składować je na wysypisku. Ilość gruzu, który należałoby wywieźć na wysypisko to prawie 6.000  m3. Co to znaczy? To objętość równa objętości pełnowymiarowego basenu olimpijskiego o głębokości  czterech metrów. Albo inaczej – Proszę sobie wyobrazić, że stawiamy jeden obok długiego parterowe domki jednorodzinne z poddaszem, każdy o powierzchni użytkowej ok. 100 m2. Gruz do usunięcia stanowiłby objętość ok. 10- 11 takich domków. Dzięki zastosowaniu nowoczesnej metody Rublizzingu, zamiast wywozić płyty na wysypisko, zostały one rozdrobnione i wykorzystane w charakterze podkładu pod nową drogę. Zresztą, cała inwestycja realizowana była z poszanowaniem  zasad ochrony środowiska. Plac budowy został wyposażony w środki chemiczne (sorbenty) neutralizujące ewentualne wycieki z maszyn budowlanych, minimalizujące możliwość skażenia gruntu, tak aby w przypadku wycieku substancji niebezpiecznych były one niezwłocznie usunięte, a zebrany materiał przekazany do utylizacji uprawnionemu podmiotowi. Odpady magazynowane były selektywnie na szczelnym i utwardzonym podłożu. Zapewniono przenośne sanitariaty, ścieki bytowe gromadzone były w szczelnych zbiornikach. Przed rozpoczęciem prac  zabezpieczono istniejący drzewostan poprzez owinięcie pni drzew specjalnym materiałem zabezpieczającym.

Jak każdy remont drogi, pewnie i ta budowa była uciążliwa dla lokalnych mieszkańców?

Staraliśmy się zminimalizować negatywne skutki rozbudowy zarówno dla lokalnych mieszkańców jak i dla użytkowników drogi. Dlatego też prace prowadzone były wyłącznie w porze dziennej. Dla minimalizacji utrudnień w ruchu, na terenie pozamiejskim ruch prowadzony był wahadłowo na krótkich odcinkach drogi, a na terenie miasta Włodawa, na ulicy Korolowskiej, gdzie ruch jest znacząco większy wybudowaliśmy bypasy, czyli dodatkowe pasy ruchu, tak aby zminimalizować niedogodności zarówno dla mieszkańców jak i dla pozostałych użytkowników drogi.

Czy to prawda, że projekt finansowany jest z Programu Współpracy Transgranicznej?

Tak. Droga wojewódzka 812 posiada szczególne znaczenie zarówno dla regionu przygranicznego Polski jak i Ukrainy. Jest najkrótszą drogą z Białej Podlaskiej do przejścia granicznego z Ukrainą w Dorohusku, łącząc północnowschodnią Polskę z główną drogową trasą komunikacyjną  na Kijów. Alternatywna droga z Białej do Kijowa, Łucka i innych miast Ukrainy prowadzi przez Białoruś co powoduje konieczność posiadania wizy Białoruskiej dla przewoźników z Polski i UE, oraz przejścia dodatkowych kontroli granicznych na Białorusi. Z tych samych powodów wykorzystywana jest chętnie w ruchu tranzytowym z Litwy na Ukrainę. Dlatego też realizacja projektu finansowana jest  ze środków unijnych a konkretnie z  Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020. Na realizację tego projektu przyznano nam dofinansowanie w wysokości ponad 5.600.000 euro. Wkład własny w wysokości ponad miliona euro pokrywany jest w całości z budżetu Województwa Lubelskiego.

Jaka jest rola partnera w projekcie?

Projekt realizowany jest we współpracy z Wołyńską Obwodową Administracja Państwową. To wspaniały partner, który aktywnie uczestniczył w posiedzeniach Komitetu Sterującego, a w trakcie wizyt wzajemnych mogliśmy nawzajem zapoznać  się ze współczesnymi metodami remontu i budowy dróg. W czerwcu 2019r. zorganizowaliśmy w ramach projektu międzynarodową konferencję pod przewodnictwem pana Zdzisława Szweda, członka Zarządu Województwa Lubelskiego zatytułowaną „Poprawa jakości infrastruktury drogowej”. Konferencja ta, poświęcona była współczesnym technikom i metodom projektowania i budowy dróg oraz współczesnym metodom zarządzania siecią dróg regionalnych. O wysokim poziomie konferencji świadczyć może chociażby fakt, że wśród prelegentów były takie wybitne osobistości lubelskiego świata nauki jak pan dr hab. inż. Janusz Bohatkiewicz, prof. PL, kierownik Katedry Dróg i Mostów Politechniki Lubelskiej. Z referatami wystąpili  współpracownicy katedry, tacy młodzi naukowcy jak dr inż. J. Kukiełka, mgr inż. M. Jukowski oraz mgr inż. M. Hałucha. W trakcie konferencji, wyniki swoich badań zaprezentowali dr inż. A. Woszuk oraz mgr inż. P. Miduch, współpracownicy pana prof. dr hab. inż. Wojciecha Franusa, prodziekana Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej.  Pan prof. A. Bondarsky, dziekan Wydziału Budownictwa i Projektowania Łuckiego Narodowego Uniwersytetu Technicznego zapoznał obecnych z badaniami naukowymi w dziedzinie budowy dróg na Ukrainie.

Co dalej, po zakończeniu projektu? Czy ta droga zostanie zapomniana?

Ależ skąd.  W ramach projektu zakupiliśmy nowoczesny, specjalistyczny sprzęt do letniego i zimowego utrzymania tej drogi. To pojazd Unimog ze specjalistycznym osprzętem pozwalającym np. na jednoczesne koszenie pasa trawy o szerokości 8 metrów poprzez zainstalowanie jednocześnie trzech kosiarek na specjalnych wysięgnikach, którymi steruje się bezpośrednio z kabiny kierowcy przy użyciu joysticka, takiego jak ten używany do gier komputerowych; to pług o zmiennej geometrii do odśnieżania, posypywarka z dozownikiem środka przeciwdziałającego zamarzaniu. Dzięki temu ZDW zapewni prawidłowe utrzymanie drogi nr 812 bez oglądania się na podwykonawców.

Podsumowując, jakie jest znaczenie tej inwestycji i całego projektu?

To przede wszystkim poprawa dostępności Włodawy i okolic; poprawa nośności i wytrzymałości najkrótszej drogi z Białej Podlaskiej do przejścia granicznego w Dorohusku. To zwiększenie dostępności zarówno naszego Pojezierza Łęczyńsko – Włodawskiego jak i Szackiego Parku Narodowego na Ukrainie. To zastosowanie innowacyjnej metody remontu dróg betonowych z poszanowaniem środowiska naturalnego. To zastosowanie zasad uniwersalnego projektowania, dzięki którym zapewniono udogodnienia dla szczególnych grup osób z niepełnosprawnościami, takie jak przejścia dla pieszych w jednym poziomie z drogą, oraz zapewnienie na chodnikach i innych ciągach pieszych minimalnego pochylenia podłużne. To zwiększenie bezpieczeństwa pieszych i rowerzystów poprzez przebudowę i budowę chodników, ścieżki rowerowej oraz ciągów rowerowo-pieszych. To usprawnienie ruchu przez budowę zatok autobusowych.